อย่างไรก็ตาม เพื่อให้ไลบีเรียดำเนินต่อไปในเส้นทางที่ลอยตัว เราควรทำสิ่งเหล่านี้ทันที: บดขยี้ชนชั้นผู้สมรู้ร่วมคิดในการเป็นพันธมิตรกับทุนการเงินระหว่างประเทศและบรรษัทข้ามชาติ ตัดการเชื่อมโยงสาธารณรัฐออกจากวงโคจรของลัทธิเสรีนิยมใหม่ อำนาจทางเศรษฐกิจ และการกำจัดรูปแบบตัวแทนในปัจจุบันเพื่อนำไปสู่ระบอบประชาธิปไตยแบบประชาชน การต่อสู้กับลัทธิเสรีนิยมใหม่และรัฐบาลอันธพาลของ Iván Duque ในโคลอมเบีย ศิลปินยอดนิยมและผู้ประท้วงจำนวนมากร้องเพลงนี้ซึ่งสะท้อนถึงประโยชน์ของการต่อสู้เพื่อโลกที่ยุติธรรม เพลงนี้ยังเน้นถึงประโยชน์ที่ไลบีเรียจะได้รับเมื่อเราต่อสู้เพื่อสังคมที่เท่าเทียมกัน ดังนั้น เราทุกคนต้องร้องเพลง: Una patria dormida que ya despertó… nuestra historia puede ser distinta, puede ser ajor (บ้านเกิดเมืองนอนที่ตื่นขึ้นแล้ว… เรื่องราวของเราอาจจะแตกต่างออกไป และน่าจะดีกว่านี้)
และจากแหลม
Mount ถึง Cape Palmas ถึง Cape Mesurado ไปจนถึงเทือกเขา Nimba และ Wologisi จากชายฝั่งที่สวยงามของทะเลสาบ Piso พร้อมทิวทัศน์ทั้งหมดที่แสดงความงามของธรรมชาติไปจนถึงความเป็นเลิศของธรรมชาติที่ชื่อ Lake Shepherd พร้อมภาพทั้งหมดนั้น แห่งความมหัศจรรย์ของธรรมชาติ ไปจนถึงน้ำตกกปถวี การยกย่องชมเชยความสง่างาม ไปจนถึงแม่น้ำ Cavalla และแม่น้ำ St. John และจาก Blyden ถึง Porte ถึง Barclay ถึง S. Raymond Horace ถึง Du Fahnbulleh ถึง Mary Antoinette Brown Sherman และ the Progressives จาก SUP และพลังทางสังคมที่ก้าวหน้าทั้งหมดในบ้านเกิด เราตะโกนออกมาให้สุดเสียงว่า: การปฏิวัติทางสังคม ใช่แล้ว! เหอะ ลัทธิเสรีนิยมใหม่ การปล้น การปล้น EJS การปล้น ไม่นะ!
ไลบีเรียและจีนต่างเป็นประเทศกำลังพัฒนาที่เผชิญกับความท้าทายในการพัฒนาร่วมกันและมีความสนใจร่วมกันในวงกว้าง ภาษาราชการของไลบีเรียคือภาษาอังกฤษ รองลงมาคือ Kpelleh, Bassa และ Kru ในขณะที่ภาษาประจำชาติของจีนคือ Putonghua ซึ่งใช้โดยชาวจีนจำนวนมากที่สุด จีนมี 668 เมืองในระดับต่างๆ ของเขตการปกครอง ขณะที่ไลบีเรียมี 150 เมือง
กลุ่มชาติพันธุ์ Kpeleh เป็นชนเผ่าเดียวที่ใหญ่ที่สุดในไลบีเรีย ในขณะที่กลุ่มชาติพันธุ์ฮั่นคิดเป็น 91.59% ของประชากรทั้งหมดของจีน (Yang Fuchang, 2002 คำขวัญประจำชาติของไลบีเรียคือ “ความรักของเสรีภาพและจีนคือ” ข้ามแม่น้ำโดย รู้สึกถึงหิน”; ระบบการเมืองของไลบีเรียเป็นรูปแบบของรัฐบาลสาธารณรัฐในขณะที่ดำเนินการแบบสังคมนิยม; รัฐบาลทั้งสองมีประธานาธิบดีเป็นผู้ช่วย รองประธานาธิบดีและนายกรัฐมนตรี
ในด้านการทูตแบบดั้งเดิม ปักกิ่งรักษาความสัมพันธ์ทางการทูตกับ 54 รัฐจาก 55 รัฐในแอฟริกา และแอฟริกาเป็นจุดหมายปลายทางในต่างประเทศที่ใหญ่ที่สุดสำหรับนักลงทุนและผู้มาเยือนชาวจีน ในขณะที่ไลบีเรียมีสถานทูตอยู่ 27 แห่งทั่วโลก โดยที่ไม่มีสถานทูตใดตั้งอยู่ในอเมริกาใต้และอเมริกากลาง ออสเตรเลีย รวมถึง ภูมิภาค โอเชียเนีย และแคริบเบียน
ตัวเลขเพิ่มเติมจากสำนักงาน
สถิติแห่งชาติแสดงให้เห็นว่า GDP ของจีนมีอัตราการเติบโตเฉลี่ยต่อปีประมาณร้อยละ 9.5 คิดเป็นมูลค่า 14.140 ล้านล้านดอลลาร์ (CNBC, 2019) และตัวเลข GDP ของไลบีเรียในปี 2018 อยู่ที่ 3,249 ล้านดอลลาร์ ไลบีเรียอยู่ในอันดับที่ 164 ในการจัดอันดับ GDP จาก 196 ประเทศ (เศรษฐกิจของประเทศ พ.ศ. 2561) สำหรับรายงานของธนาคารโลก (ปี 2019) การขาดดุลบัญชีเดินสะพัดของไลบีเรียลดลงเหลือ 21.1% ในปี 2019 จาก 23.4% ของ GDP ในปี 2018 ซึ่งธนาคารโลกมีสาเหตุหลักมาจากการลดลงของการนำเข้าหลังจากการถอนเงิน UNMIL อย่างสมบูรณ์ การขาดดุลการคลังโดยรวมของรัฐบาลกลางเพิ่มขึ้นจาก 4.1% ของ GDP ในปีงบประมาณ 2017 เป็น 4.8% ของ GDP ในปีงบประมาณ 2018 และเพิ่มขึ้นเป็น 6.2% ในปีงบประมาณ 2019 ไลบีเรียเป็นประเทศที่มีรายได้น้อยที่ต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากต่างประเทศและเงินส่งกลับจากพลัดถิ่น อุดมด้วยทรัพยากรน้ำ แร่ธาตุ ป่าไม้และภูมิอากาศที่เอื้ออำนวยต่อการทำการเกษตร สินค้าส่งออกหลัก ได้แก่ แร่เหล็ก ยาง เพชร และทองคำ น้ำมันปาล์มและโกโก้กลายเป็นสินค้าส่งออกใหม่
ขณะที่ในด้านการค้าต่างประเทศ จีนมีการเติบโตต่อปีมากกว่าร้อยละ 14.5 ในสกุลเงินดอลลาร์สหรัฐฯ ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา ด้วยความแข็งแกร่งของจีนในด้านแรงงาน เงินทุน ตลาด และเทคโนโลยี โดยเฉลี่ยแล้ว ประเทศจีนมีส่วนสนับสนุนการเติบโตทางเศรษฐกิจทั่วโลกถึงร้อยละ 30 ต่อปี แบ่งปันผลประโยชน์จากการพัฒนาของจีนกับทั่วโลก
ทั้งไลบีเรียและจีนไม่สามารถตัดสินได้หากปราศจากการอ้างอิงถึงประวัติศาสตร์ที่ผ่านมา จีนยังคงรักษามรดกทางประวัติศาสตร์ที่สืบทอดมาอย่างยาวนานและยึดมั่นในแนวทางของจีนในการพัฒนาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเงื่อนไขทางเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรมและการเมืองของประเทศ สำหรับไลบีเรียซึ่งครั้งหนึ่งเคยถูกจัดให้เป็นสัญญาณแห่งความหวังและเป็นผู้บุกเบิกประชาธิปไตยในแอฟริกาได้ทำลายล้างประวัติศาสตร์ มรดกทางประวัติศาสตร์ คุณค่าและบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมของประเทศถูกทำลายลง ประเทศไลบีเรียลอกเลียนแบบระบบการเมืองของตะวันตกอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าโดยไม่พยายามทำความเข้าใจอย่างถูกต้อง ซึ่งยากต่อการทำงานในรัฐ
และพึ่งพาประชาชนในการพัฒนาประเทศ และสร้างหลักธรรมาภิบาลโดยใช้กฎหมายในทุกด้าน สร้างประเทศที่มีหลักนิติธรรมแบบสังคมนิยม ความเป็นธรรมทางสังคมและความยุติธรรมและสิทธิของประชาชน
